- Πολυδιψία
- Θολή όραση
- Πολυουρία
- Αδυναμία, κόπωση
- Πολυφαγία
- Ανεξήγητη μείωση βάρους
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 (ΣΔτ1) είναι μια από τις πιο συχνές χρόνιες παθήσεις της παιδικής ηλικίας. Η νόσος μπορεί να προκύψει σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά πιο συχνά εμφανίζεται σε παιδιά και νέους. Η διατροφική διαχείριση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για τον καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο.
Ο ΣΔτ1 οφείλεται σε καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος, που συνοδεύεται από απώλεια παραγωγής ινσουλίνης και εκδηλώνεται κλινικά με υπεργλυκαιμία (αυξημένη γλυκόζη αίματος). Εγείρεται από μια αυτοάνοση αντίδραση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα β κύτταρα του παγκρέατος, από τα οποία παράγεται η ινσουλίνη.
Τα αίτια αυτής της δυσλειτουργίας δεν έχουν πλήρως διευκρινιστεί, παρόλα αυτά μια πιθανή εξήγηση αποτελεί η αλληλεπίδραση της γενετικής προδιάθεσης (πλήθος γονιδίων) με περιβαλλοντικές συνθήκες, η οποία πυροδοτείται από κάποιο εκλυτικό παράγοντα όπως ιογενή λοίμωξη, στρεσογόνο συμβάν κ.α. και ξεκινά η αυτοάνοση αντίδραση.
Οταν η πιθανότητα ενός παιδιού να εμφανίσει ΣΔτ1 είναι 0,4% στο γενικό πληθυσμό, αυτή γίνεται περίπου 1-4% αν η μητέρα του έχει ΣΔτ1, περίπου 5-8% αν πάσχει ο πατέρας του και περίπου 30% αν πάσχουν και οι δύο γονείς.
*Έχει συμπεριληφθεί ως κριτήριο από την Αμερικανική Διαβητολογική Έταιρεία. Η μέτρηση πρέπει να πραγματοποιηθεί σε ειδικά εργαστήρια, χρησιμοποιώντας μέθοδο πιστοποιημένη από το Έθνικό Πρόγραμμα Προτυποποίησης της Γλυκοζυλιωμένης Αιμοσφαιρίνης των ΗΠΑ (National Glycohemoglobin Standardization Program – NGSP) και είναι σύμφωνη με τη μέθοδο αναφοράς που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη DCCT (Diabetes Control and Complications Trial).
Οξείες: Διαβητική κετοξέωση, υπογλυκαιμία, φαινόμενο Somogyi, φαινόμενο της Αυγής
Χρόνιες: Μικροαγγειοπάθειες (Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, διαβητική νεφροπάθεια, διαβητική νευροπάθεια) και Μακροαγγειοπάθειες (Οι μακροαγγειακές επιπλοκές εκδηλώνονται κυρίως ως στεφανιαία νόσος, αλλά και ως εγκεφαλοαγγειακή νόσος και περιφερική αρτηριακή νόσος. Η καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί επίσης να είναι μία από τις επιπλοκές του διαβήτη.
Βασικός σκοπός: Η επίτευξη των εξατομικευμένων στόχων σε σχέση με τη γλυκαιμική ρύθμιση και η πρόληψη ή καθυστέρηση εμφάνισης των επιπλοκών του ΣΔ.